ਤਖਤ ਬਨਾਮ ਤਖਤਾ!

ਅੰਨ੍ਹੇ ਹੋਏ ਹੰਕਾਰ ਵਿਚ ਹਾਕਮਾਂ ਨੂੰ, ਆਉਣਾ ‘ਕਾਲ਼’ ਵੀ ਨਹੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੁੰਦੈ।
ਖੁਦ ਨੂੰ ਸਹੀ ਠਹਿਰਾਉਣ ਲਈ ਬੋਲਦੇ ਜੋ, ਕੋਰਾ ਝੂਠ ਉਹ ਨਿਰੀ ਬਕਵਾਸ ਹੁੰਦੈ।
ਗਭਰੂ ਨਿੱਤਰਦੇ ਵਾਂਗ ਪ੍ਰਵਾਨਿਆਂ ਦੇ, ਮਸਲਾ ਕੌਮ ਲਈ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਖ਼ਾਸ ਹੁੰਦੈ।
ਹੱਕ ਲੈਣ ਲਈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਜੂਝਦੇ ਨੇ, ਕਾਲ ਕੋਠੜੀ ਜੇਲ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਵਾਸ ਹੁੰਦੈ।
ਹੁੰਦਾ ਭਰਮ ਇਹ ਫੋਲ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇਖੋ, ਆਸ ਭਲੇ ਦੀ ਰੱਖਣੀ ਸਕਤਿਆਂ ‘ਤੇ।
ਮਾਲਕ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਬੈਠ ਕੇ ਤਖਤ ਉਤੇ, ਘੱਟ-ਗਿਣਤੀਆਂ ਚਾੜ੍ਹਦੇ ਤਖਤਿਆਂ ‘ਤੇ!