ਸੈਲਫੀ ਤੇ ਸੈਲਫਿਸ਼!

ਚਾਰੋਂ ਤਰਫ ਖੁਦਗਰਜ਼ੀ ਜੇ ਵਧੀ ਜਾਏ, ਸਾਂਝੀਵਾਲਤਾ ਖੰਭ ਲਾ ਨੱਸਦੀ ਏ।
ਚੜ੍ਹ ਮੱਚੇ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਲੁੱਚਿਆਂ ਦੀ, ਨੇਕੀ ਫੇਰ ਪਤਾਲ ਵਿਚ ਧਸਦੀ ਏ।
ਚੰਗੀ ਲੱਗਦੀ ਗੱਲ ਖੁਸ਼ਾਮਦਾਂ ਦੀ, ਸੱਚੀ ਸੱਪ ਦੇ ਵਾਂਗਰਾਂ ਡੱਸਦੀ ਏ।
ਦੇਖ ਦੇਖ ਖਰਬੂਜਾ ਏ ਰੰਗ ਫੜ੍ਹਦਾ, ਰਹੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕਿਸੇ ਦੇ ਵੱਸ ਦੀ ਏ।
ਹੋਏ ਸੈਲਫੀਆਂ ਖਿੱਚਦੇ ਮਸਤ ਲੋਕੀਂ, ਮੱਛੀ ਜਾਲ ‘ਚ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫਸਦੀ ਏ।
ਕੋਈ ਰਿਜਕ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਦਾ ਮਾਰਿਆ ਐ, ਪਈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜੱਸ ਦੀ ਏ!